Sumqayıt-2014 Məsləhətçi: Osman Musayev

AĞSTAFA TORPAĞI
Ellərin vüqarıdır,

Dillərin şüarıdır,

Təmizlik diyarıdır,

Paklıq, səfa torpağı-

Ağstafa torpağı.
Vəfalıdır dostlara,

Düz əhdə, saf ilqara,

Bütün vəfadarlara,

Bura vəfa torpağı-

Ağstafa torpağı.
Gəlsə əgər düşməni,

Müxənnəsə, yağıya

Bu yurd cəza məskəni,

Bu yurd cəfa torpağı -

Ağstafa torpağı.
Suyu ələm dağıdır,

Havası qəm dağıdır.

Sağlamlıq ocağıdır,

Bu yer şəfa torpağı-

Ağstafa torpağı.


SADIQLIM MƏNİM
Bakıda darıxıb anıram səni,

Sadıqlım mənim!

Yadıma salıram gülü, çəməni,

Sadıqlım mənim!
Gül – çiçək burda da göz oxşamada,

Burda da qəlbimi söz oxşamada.

Di gəl ki, həmişə düşürsən yada,

Sadıqlım mənim!

Çeyrançöl adlanan guşə bir yanda,

Quzular döşənib döşə bir yanda,

Qarayazı adlı meşə bir yanda,

Sadıqlım mənim!
Yadıma kimlərin-nələrin düşür,

Budaqlar dolusu bəhərin düşür,

Dəmadəm axşamın, səhərin düşür,

Sadıqlım mənim!
Səslə ki, yanına gələ mailin,

Sənin qucağında ölə mailin.

Çıxmırsan yadından Güləmailin,

Sadıqlım mənim!

HAYDI, İGİDLƏRİM, VƏTƏN YAŞASIN!
“VƏTƏN YAŞASIN...” verilişinin müəllifi

şair-jurnalist Ötərxan Eltaca ünvanlanıb

Döyüşə səsləyir bu şüar bizi:

Haydı, igidlərim, Vətən yaşasın!

Əzmimiz zəfərə aparar bizi,

Haydı, igidlərim, Vətən yaşasın!
Vətən qolumuzdu, qanadımızdı,

Vətən düyünümüz, büsatımızdı,

Vətən ömrümüzdü, həyatımızdı,

Haydı igidlərim, Vətən yaşasın!
Bağbanı əzilsə, düzən basılsa,

Gülşən əldən çıxsa, çəmən basılsa...

Torpağa basıllıq vətən basılsa,

Haydı, igidlərim, Vətən yaşasın!
Murada hünərlə biz çatmalıyıq,

Düşmənin başına daş atmalıyıq,

Vətəni həmişə yaşatmalıyıq

Haydı, igidlərim, Vətən yaşasın!
Çöhrəmiz gül kimi, əgər solsa da,

Ömür piyaləmiz qanla dolsa da,

Yolunda canımız qurban olsa da,

Haydı, igidlərim, Vətən yaşasın!




SİZ, EY MƏNİM YER ÜZÜNDƏ

YAŞAYAN CAN DOSTLARIM!

Qoy eşitsin ana Vətən!

Qoy bilsin insanlar!
Şəhidlərmizin ruhu göylərdə...

Günəşdən boylanıb nur saçır.

Torpağa toxum olub əkilir,

Yenidən cücərib, göyərmək üçün.
Siz, ey mənim əzizlərim!

Vətən qəhrəmanlarını, şəhidlərini,

həmişə xatırlayın,

xatirələrini əziz tutun.

Şəhidlər ölmür...

Öz qanları ilə zəfər çalıb,

qələbə bayrağı ucaldanları,

qəhrəmanlıq dastanı yazdıranları

həmişə xatırlayın, əzizləyin...

Bu torpağı -

ana Vətən qucaqlayan şəhidləri

xatırlayın.

Ölümləri ilə-

Vətən qapısını açanları

sevin, əzizləyin.

Şəhidləri dönə - dönə

xatırlayıb əzizləyin...

Ölümüylə xalqının səsinə səs verənlər,

tarixdə iz qoyanlar,

Adları tarixə əbədi yazılanlar

heç ölərmi?!

Getməz belə, getməz dünya...

haqq-ədalət yerin tutar.

Neynim axı mən fağır?!

Dərdim var Göyəzəndən ağır.

Payız gəlib,

xəzəl olub tökülürəm

Viranə qalmış meşələr kimi...

Nə qədər günahsız qanlar tokülür

Şəhid olmuş yarpaqlar kimi.

Mən bir qara buludam,

gözlərimdən qanlı yağış yağır...

Neynəyim, mən bir yetim, fağır...

İçimdə bu haray, bu səs...

Kimdir görən o kəs?

Getməz belə, getməz dünya.

Əllərim dünyanın yaxasında,

Hələ dünya öz yuxusunda,

Oynayır hərə öz havasında,

Getməz belə, getməz dünya.


VƏTƏN ÜÇÜN ŞƏHİDLƏRİMİZ

O QƏDƏRDİ Kİ...

ŞƏHİDLƏR EYNİ YAŞDADIR.

KAŞ, İLİN BİR GÜNÜ

ŞƏHİDLİYƏ HƏSR OLUNAYDI .

HƏMİN GÜN İSƏ, BÜTÜN ŞƏHİDLƏRİMİZİN

“ANIM GÜNÜ!” OLAYDI...

Qoymayın... qoymayın, ey ana – bacılar!

Ey insanlar!

Şəhidlərimizin xatirələri unudulub,

ruhları üşüsün...
Ey ayağı yalın ana!

Qar yağır, gün olarmı?

Vətən üçün şəhid olan –

unudulub ölərmi.

Oy... oy... oy... oy Vətən!

Torpağı şəhidli Vətən!

Neçə -neçə igidli Vətən!

Cəsur oğlanların-qızların ölüb...

Ağla, qərənfil, ağla!

Ağla, anam, ağla!

Ayağı yalın ana!

Günün bağlı göy əskidə -

gör necə də pis günün olub.

Öğlanların-qızların

bax bu gün... bax bu gün ölüb...

Ağla, qərənfil, agla!

Ağla, anam, ağla!

Qurtarırmı ki, bu qalmaqal?!

Gözlərimdə yaşım qurudu.

Kürüm, Arazım qurudu.

Ağla, qərənfil, ağla!

Ağla, anam, ağla!

Telini saz eylə,

Dilini söz eylə,

Lalədən al – qırmızı,

Qərənfildən çəhrayı qan damır.

Nişanlı qızlarımızın

barmağından qan damır.

Ağla, qərənfil, ağla!

Ağla, anam, ağla!

Ey analar, bacılar

Əsir Qarabağım fəlakətdədir,

Mən indi bilirəm fəlakət nədir.

Qarğış eyləyirəm tək bircə sətir:

Qoy olsun “Quran”ım düşmənə qənim!

Vətənim!

Vətənim!

Vətənim!
Vətən sevgisi sevgilərin ən ülvisidir deyərdim. Təmiz duyğuların qaynağıdır Vətən! Uca peyğəmbərimiz gözəl demişdir: “Vətən sevgisi imandandır!”

Bəli, füsunkarlığı, bənzərsizliyi ilə dünyanı mat qoyan cənnət diyarımız var. Bu cənnət diyarımıza göz dikənlər də onun yeraltı, yerüstü sərvətinə tamah salanlardı. Ər oğullarımız da o tamahkarları öz tamah dağarcığında boğmağa çalışıblar. Bunu qılıncların qan ağzıyla yazılmış qanlı-qadalı tariximiz dəfələrlə sübut edib. Vətən dara düşəndə el-oba qeyrətini çəkən, vətən sevgisi ilə yaşayan oğullarını, qızlarını köməyə çağırıb, haray salıb.

Bu gün də Ağstafanın Sadıqlı kəndində yaşayan igid, cəsur, qəhrəman oğlan və qızlarmızın hər biri Vətən üçün şəhid olmağa hazırdır. Şair gözəl söyləmişdir: “Bayraqları bayraq yapan üstündəki qandır! Torpaq, əgər uğrunda ölən varsa, Vətəndir!” “Biz dünyadan getməklə, Vətən əldən çıxmaz – Altında yatarkən də bizimdir yerin üstü!” – kəlamını qürurla deyirəm. Çünki şəhidlər ölmür, toxum olub əkilirlər torpağa, təzədən cücərib göyərmək üçün... onların qəbri sərhəd keşiyindədir, ruhlarını vətən, vətəni də onların ruhu qoruyur. Bizi yaşadan, bizi bəxtəvər edən, bizə sevgi bəsləyən, sevdalara çatdıran, son məqamda bizə öz torpağını qıyan vətənə övladlıq borcumuzu qüsursuz yerinə yetirməliyik!

Doğrudan da:
Necə kəsim,

şah damarımı mən?

Axan qan vətənimdir!

Şəhidlik zirvəsi - vətənin zirvəsi, sevginin zirvəsidir. Bu zirvədən müqəddəs heç nə ola bilməz. Vətən uğrunda canından keçən şəhidlərmiz ölməzliyə qovuşurlar...

Şəhidlər əbədiyyətə qovuşur, daim yaşayırlar. Onlar ölməzlərdi, onlar diridirlər...
Torpaq qan saxlayır...

Şəhid qanı...

hələ ləkəsi qalıb.
Qan yaddaşımızda tarix belə qanlı – qadalı yeni bir səhifə açdı.

Azərbaycanın azadlıq və ərazi bütövlüyü uğrunda mübarizəsi tarixə qəhrəmanlıq səhifəsi kimi daxil oldu.

1988-ci ilin 13 fevralında ölkəmizə qarşı ərazi iddiaları irəli sürən Ermənistanın təcavüzkar hərəkətlərindən və keçmiş SSRİ rəhbərliyinin onlara (ermənilərə) havadarlığından hiddətlənən, Bakının küçə və meydanlarına axışaraq qəti etirazını bildirən geniş xalq kütlələrinə qarşı ordunun yeridilməsi (İmperiya ordusu) Azərbaycanda misli görünməmiş faciəyə gətirib çıxardı. Həmin faciəli günlərdə öz ölkəsinin, xalqının azadlığını, şərəf və ləyaqətini hər şeydən uca tutan vətənin mərd övladları canlarından keçərək şəhidlik zirvəsinə ucaldılar. Böyük itkilərlə - günahsız insanların qətli ilə başlayan “