Turuz söZLÜGÜ 15-01-2017 1395- III 18 400 Başlıq Bey Hadi

təqmək -nərsiyə ilişmək, dəğmək: satıcmaq. səkicmək.
-bəlli bəlirsiz, yüngülcə dəğmək, toxunmaq: . yoxlamaq. - bu gün təprəm üç kərə yoxladı. - bu bir keçəri yoxlamadı, kəsin sınavlar ilərdədir.
-arası dəğmək: sallaşmaq. düz gəlməmək. - niyə dosdunla sallaşdın.

təqməli -ürək sevə, əl gedmiyə, ayaq dura, ağzın aşa, başın daşa dəğməli.

təqməyən isabət edməyən. -amaca dəğməyən, isabət edməyən atış:sapa. sopa. sava. sova. boş, havayı atış, çalış. - sova düşmək: boşa gedma.
-dərdə dəğməyən: sağısız. sağınsız. istifadəsiz.

təqməz -səni sevməyəni itirmək, dəğməz kitir qayğuya, əldə saxla sevənin, qolaylıqla sevilənlər tapılmaz.
-özənə, umura, diqqətə dəğməz: dərəksiz. sıpqılmaz. sezilməz. sezgilməz. sızılmaz. sızqılmaz.
- kimsə sezməz, qulaq duymaz, ağız dinməz, ayaq gedməz, əl dəğməz, könlə sığmaz.

təqnəqləmək dəğnəkləmək. soplamaq. sovbalamaq. soğbalamaq. sobalamaq. kötəkləmək. çubuğlamaq. batınlamaq. batımlamaq. batumlamaq.

təqnəqləşmək dəğnəkləşmək. soplaşmaq. sovbalaşmaq. soğbalaşmaq. sobalaşmaq. kötəkləşmək. çubuğlaşmaq. batınlaşmaq. batımlaşmaq. batumlaşmaq.

təqsiz təksiz. quru. boş. kofı. kovı. yararsız. yaraşsız. bihudə. qoşdurum. havayi. - quru söz: boş, anlamsız, tutarsız, yarasız söz. qozağ. kovaz. loğaz. ( > gəzafə).

təqşiq - bir arxın suyun dəğşik yönlərə dağıdan bədlər: savaq - ana qoldan savaqla ayrılan qolar) .

təqşiş təğşiş. dağışış. pozuş. ifsad. tağyir. təğyir.

təqt təxt. təxd. 1. səkir > sərik. kürsü. sərir. orəng< orunğ. 1. təx. pəx. yalay. yalat. yapır. yapın. yasır. hamar. 1. salı. səggi biçimində qurulub, üstünə nərsə qoyulacaq yer. kürsü. satul. miz. masa. büro. büfə. səhnə. pilətform. minbər.
-böyük təxdə tabağ: kürkə.
- sudan keçmək üçün uzatılan tuluğ, təxdə, dirək: sal salmaq. (salmaq: uzatmaq)
-incə təxdə: saçaq.

təqtə -qırılan sümüyün qaynaşması üçün yanına qoyulub bağlanan yassı təxdə:seyik. söyük. söyək.

təqtətən -təxdədən yasanmış qapaqlı qutu: sarnıc. sandıq.

təqtüq təktük. təktüş. çəktüş. çəktük. sınış. sınaş. bazrəslik. müfəttişlik.

təqtüqçü təktükçü. təktüşçü. çəktüşçü. çəktükçü. sınıçı. sınaçı. bazrəs. müfəttiş.

təqtüş təktüş. təktük. çəktüş. çəktük. sınış. sınaş. bazrəslik. müfəttişlik.

təqtüşçü təktüşçü. təktükçü. çəktüşçü. çəktükçü. sınıçı. sınaçı. bazrəs. müfəttiş.

təqyə təkyə < dikə. təkə. təkgə. tapıncağ. ziyarətgah.

təqyələnmək təkyələnmək. sövə. söyə. süyə. süvə. uzanmaq. dayanmaq. dirsəkləmək.

təlbənmək təlvənmək. səndələnmək. sarlınmaq. salrınmaq. düz duranmayıb dəbərcələnmək.

tələ dələ. 1. səmur. sovsar. sansar. sösər. 1. samır. səmur. sovsar. savsar. 1. suçağu. -siçan tələsər , suçağu qapar.
-yerdə gizlətilmiş, saçılaraq qonan quşu tutan tələ çeşiti: saçratqu. saçratuq.

tələn -sapağdələn: (sapağ: kök) kökqıran. danaburnu.
-göydələn: dımığ. dumuğ. (durmuğ). bürc.
-göydələn: sırıc. sıroc. sıruc. sığuc. asiman xiraş.

tələr -yaşam yasası dələr (əğər) keçər .

tələsər -siçan tələsər , suçağu qapar. (suçağu: tələ) .

tələsi - bir çeşit quş tələsi: quşmar.

tələsiq tələsik. saçüsdü. at üsdü. ayağ üsdü. -hövülgən, tələsik çeğnəyib udmaq: güvələmək. gəvələmək.

tələsmə -dəğirmanlar fırlanar, evrən çönər sırlanar, sıra düşər bizədə, tələsmə sən görərsən. (sırlanar: sır, boya, don dəğişər).

tələsməyən salız. salızar. ağır təprəşən. əcələ edməyən. ehmalkar.

tələsməz -istəyini bilənlər, yaşaında tələsməz.

tələtuz dələduz. 1. yavaçı. yalançı. sərcən. səricən. səriyən. sırıcı. 1. səriməc. sərcək. səricək. yalançı. sıyrıc.

təli dəli. 1. (qayanğ. cayanğ) çalınmış. çılqın. çırpıq. çırpınmış. vırqın. çalanğ > çərənğ. salanğ. başsız. ağılsız. 1. hirsli. gür. gur. qudruq. quduruq. 1. sapal. düşgün. çılqın. çalqın. alqın. - kitab sapalı.
-çıldırası sevənləriz, dəli qibi atanlar.
-dəli itdən, it dəlidən ürkümüş.
-dəli könlüm talvasma, dincək yerim yurdumda, oxu öğrən çin içdən, adım sanım yurdumda, qış qutarıb gögərbən, coşub yazın, yazlanıban yurdumda.
-soylu soyuna, dəli dölünə çəkər. (soyuna: atasına). ( dölünə: anasına)
-dəli dolu:sapır bıcıq. çapır biçik.

təlici dəlici. deşici. savan. savın. (təpici. iti). nafiz.
-ucu iti, dəlici olan: şiş. {diş. xiş}.
-dəlici olmaq: dəlicinmək. sancıqınmaq. saşqınmaq. kəsginləşmək. itiləşmək.

təlicinmək dəlicinmək. dəlici olmaq. sancıqınmaq. saşqınmaq. kəsginləşmək. itiləşmək.

təliq -dəlik deşik: sav sov.
-kiçik dəlik: quşgözü.

təliqana dəlixana. sığalıq. sığlıq. sıylıq. (sığamaq: oxşamaq) timaristan.

təliqlərin -başmaqda bağlıq bacaların, dəliklərin çevrəsin qorumaq, sağlamaq üçün taxılan dəmir qoraq: quşgözü.

təliqli -iri dəlikli ələk: quşgözü.

təliliq dəlilik. 1. (qayanğlıq. cayanğlıq). salanğlıq. çalanğlıq > çərənğlik. çalınmışlıq. çılqınlıq. çırpıqlıq. çırpınmışlıq. vırqınlıq. başsızlıq. ağılsızlıq. 1. sapallıq. düşügünlük. çılqınlıq. çalqınlıq. alqınlıq.

təlim quyuz. (künğüz) qoma (qoyma) koma. püştə (< bükük).

təlimsinmək çoxalsınmaq. çoxalan kimi gönmək. { -sınmaq. sıyınmaq. sıyanmaq. sınınmaq. sıyınmaq. sıyanmaq. oxşanmaq. nərsənin sayağın, sıyağın tutunan kimi görünmək, meyillənmək}.

təlinərəq -suvağ. eşilib, dəlinərək açılan su yolu: sokak. soxaq. sovaq. savağ. (1. < soxmaq. suxmaq. 1. < sökmək. 1. < sovmaq. savmaq). güdük.

təlir dəlir. sincoy. cincoy. cinli. çılqın.

təlisi dəlisi. sapqın. çapqın. çıpqın. sıpqın. bunaq.

təlitən -dəli itdən, it dəlidən ürkümüş.

təlmək dəlmək. 1. burğulamaq. mətələmək. 1. (dalmaq) deşmək. sancmaq. salmaq. 1. . sökmək. - soxulmamış mıncıq. - sürgü (mətə) burula burula ağacı soxar.

təlsayın dəlsayın. dəlyana. dilavəranə. dilavərqunə. ( -sayın. -yana. -qına. -vəranə).

təlvənmək təlbənmək. səndələnmək. sarlınmaq. salrınmaq. düz duranmayıb dəbərcələnmək.

təlyana dəlyana. dəlsayın. dilavəranə. dilavərqunə. ( -sayın. -yana. -qına. -vəranə).

təm səm. tim. sum. tum. qapalı. susqun. səssiz. - tim ol: sus. qapan. - tim ed: susdur.
-içəri alınan hava, nəfəs, dəm: soluğ < soruq. soluş. - soluş. (# salış: dışarı verilən hava, nəfəs, dəm)
-dışarı verilən hava, nəfəs, dəm: salış (# soluş). (soluş: soluğ < soruq. içəri alınan hava, nəfəs, dəm).

təmaq dəmağ. damağ. tumağ. tüməğ (kəllə içində yumulu qalan yuvar bölüm) tingə. tınqa. tınağ. mingə. beyin (brain (ingilis). kəllə. qavrayış. mox. məğz. us. fəhm. fəhim. zəka'. zəkavət. huş. ağıl. dərrakə.

təmbəl 1. . silgik. savığ. işsiz. gücsüz. götüboş. yapalaq. yasdan. yasdana. 1. üşəngən. gəvik. - işəngən durmuş, üşəngən ölmüş.

təmbəlləşən -toxluqdan uysallaşan, təmbəlləşən: səmirgin.

təmbəlləşib - ərinib, təmbəlləşib yorulmaz:ərib armaz. ərib ərməz. -azıqlı kişi ərib ərməz. (yeməyi olan arınıb yorulmaz).

təmbəlliq -təmbəllik edmək: sallanmaq. sallacıramaq. salsıramaq. yapığınmaq. hövsələsizlik, gəvşəklik edmək.

təmbil dəmbil (idman). sallama.

təməl sığ. sıy. sıyğın. törək. yörək. qolay. yalın. saf. düz. süssüz. açıq. incə. yalxı. yalxoy. nazik. ilkəl. əsil.

təməltə -təməldə olan incəlikləri qoruyub işləmək: sap sağlamaq.

təməltən -yapı təməldən pozuq, sıva qayğısına bürünmə.

təmir - söğüt ağacı suya gedər, dəmir (çivi) qatığlığa, bərkliyə gedər: söğüt suya, qazıq qata.
-qara pul: dəmir pul. tingə. dəngə. (< damqa) izli, nişanlı dəmirsi tikə.
-başmaqda bağlıq bacaların, dəliklərin çevrəsin qorumaq, sağlamaq üçün taxılan dəmir qoraq: quşgözü.
-dəmir barmaqlı, qəfəs biçimində olan pəncərə: quzquncuq. qazqıncıq.
-dəmir çatal, qələm: küsgü. kösgü. çökgü. küsgüc. kösgüc. çökgüc. köşgüc. çözgü.
-kündə, daş, bərk nərsəni aralamaqda, bölməkdə işlənən dəmir tikə: küsgü. kösgü. çökgü. küsgüc. kösgüc. çökgüc. köşgüc. qəmə.
-odu, külü, közü qarışdırmaqda işlənən dəmir, yoğun dəğənək: küsgü. kösgü. çökgü. küsgüc. kösgüc. çökgüc. köşgüc. közgü.
-saplığı yerində bərkitmək üçün üzərindən keçrilən dəmir həlqə: salğunc.
-qulplı, dəmir fincan: quruşqa. kovuşqa.
-atın qapmasın savlamaq, əngəlləmək üçün, ağzına vurulan dəmir: savlıq. sovluğ. suvluğ. gəmlik. dəhənə.

təmirçi - (kişi) dögə dögə dəmirçi, yaza yaza yazıçı (olar).

təmirin -iki dəmirin, nərsənin birbirinə sürtülməyindən çıxan incə, cığıq səs: sıyrığ. sığrığ.
-iki dəmirin, nərsənin birbirinə sürtülüb səs çıxarmaq: . sıyrığmaq. sığrımaq. - qaşığı qazanın dibinə sürtmə, sığrır canım çimçəşir.

təmirsi -izli, nişanlı dəmirsi tikə: tingə. dəngə. (< damqa) qara pul. dəmir pul.

təmirtmək tamurtmaq. səmirtmək. (# gəmirtmək gəmirtmək: azaltmaq. zayıflatmaq) .

təmiz - arıt, təmiz, ilahi baxış: sıya göz.

təmlənmiş -dəmlənmiş, həlim, açıla pişmiş ət: sökələmə. sökləmə. söğləmə. söküş. saçlama. xaşlama. xaş. yəxni.

təmrənli - təmrənli ox atmaq: soğar (soxar) salma.

tən -can sıkılmasa, tən çabanmasa, nə yazı qızışar, nə çağı çatışar.
-tökmə tən: təhəmtən. oldaşlı. boldaşlı. qavamlı, iri gövdəli, göpdəli, göpülü, göplü.

tənə kürsü. qursu. bədən. əndam.
-bir də dənə gör: sına baxsana.
- çürük dənə: sovuğ çiğid: (sovuğ: soğuq. çürük. pozuq. yeyik. yenik)
-dənə dənə: dənər dənər. bir bir. salmığlı. saltığlı. salmığ salmığ. saltığ saltığ. salığ. tək tək. təkin təkin. (şomordə şomordə). - qonaqlar saltığı gəldilər. - saltığı ye boğularsın.
-səmirilmiş, bəsilmiş, gücərtilmiş dənə. bundan pişirilən yemək: səməni. səmirin.
-tuxum, dənə tökmək: səritmək. yumurtlamaq.

tənəq dənək. sınağa çəkimə. -iç üz tovda, dənək pulda. (tovda: qızğınlıqda. sınılıqda).

tənəl dənəl!. sınal!. imtahan ed!.

tənələmək dənələmək. çəndələmək. çandalamaq. saydalamaq. gilələmək. - üzüm saxımların saydala.

tənələr -sapa düzülmüş dənələr: sırıt. sirik.

tənələrinin -qarqıdalı dənələrinin oturduğu sorvası (sobası: uzun sovu) otrağ: soğat. soxat. sorğat. çökət. qoçan.

tənəli -narın dənəli yemişlər, nərsələr: sındın.

tənəmək dənəmək. sınamaq. tınamaq.

tənənin -döğülmüş buğda, dənənin arda qalan çapığ, oğuntulu qabığı: səbus < çapus. kəpək (< çəpək).

tənənməmiş -dənənmiş iş, dənənməmiş bilgidən yeğ basar.

tənənmiş -dənənmiş iş, dənənməmiş bilgidən yeğ basar.

tənər -dənər dənər: dənə dənə. bir bir. salmığlı. saltığlı. salmığ salmığ. saltığ saltığ. salığ. tək tək. təkin təkin. (şomordə şomordə). - qonaqlar saltığı gəldilər. - saltığı ye boğularsın.
-dənər dənər edmək: saltığlamaq. sayılı, açıq, yavaş yavaş danışmaq. - belə saltığlayan görməmişdim indiyə dək.

tənəsi -kiçik dolu dənəsi: gügürcük.
-iri dolu dənəsi: gürküt. kütgür.

tənəş dənəş. sınaş. yoxlaş. azimayiş. azimun. imtahan. analiz. mayna. test. ixtiyar.

tənətiş dənətiş. sınatış. sinitiş. yarıtış. yartış. yarışa, musbiqəyə qoyma.

təniq tənik . 1. (> tünük. tonok (fars) rəqiq. seyrək. mütəxəlxəl. 1. (# tünük) seyrək. səğrək. səkrək. seydəm. saldan. sayğan. kəm kəm. aralıqlı. arada bir. endik. endər. az tapılan, bulunan, görünən. nadir. azaraq. araraq. ayaraq. çox az. dar. qıt. qırtaq. nüdrətən. nadir halda. nadirən. ziyq. kovarğan (moğol) (# tovarğan: toğarğan: doğarğan: bolarğan. bol bol. sıx sıx. sulumlu. bərəkətli. saysız) (sınırlı. qısıtlı).

təniqə -quyruğuna tənikə bağlamaq: alaylamaq. ələ salmaq.

tənilə -quş dənilə, mən sənilə yaşar.

tənin -canın yaksın, tənin tinsin.

tənintə -can tənində, huş başında, güc əlində varkən, çalış yapın diləgin, çağ ötürsə, son yetirsə, heç bir əldən iş gəlməz
-yaş tənində, can tinində.

tənintəti -yaş tənindədi, tinində yox.

təniş dəniş. sınış. sınavış. əktiş. təcrübi.

tənitən (tənidən (fars)}. < dəngitmək. sərimək. sarımaq. sırımaq. burmaq. bükmək. toğlamaq. tovlamaq. {# səritmək: salmaq. açmaq).

təniz dəniz. sındırı. sindiri. dərya. - eşşək ayar (deyər) başım olsa (başım sağ olsa), dənizdən su içərəm. (yekə arzular üçün, uzun yaşam istəyən)
-hər bir damcı ufaq dəniz, bircə tiniz iki təniz. (tiniz : ruhuz. ruhuq).

tənizi -quzqun dənizi: xəzər dənizi.

tənizlərin -enginlərin dərinligin sevənlər, dənizlərin dalqınlığın öyərlər. (engin: uqyanus).

təniztən -eşşək ayar başım olsa (başım sağ olsa), dənizdən su içərəm. (ayar: aytar. deyər). (yekə arzular üçün, uzun yaşam istəyən) .

tənq təng < tünük. (# tənik: açıq. bol).
-təng küçə: təngig. tüngük. (təng < tünük. # tənik: açıq. bol). sokak. soxaq. sovaq. savağ. (1. < soxmaq. suxmaq. 1. < sökmək. 1. < sovmaq. savmaq). dara düdük küçə.
-təng nəfəslik: . gürsoluq. gursoluq. qıysoluq. qısoluq. soluq soluğa. - gürsoluğa gəldim.

tənqə 1. . dəngə. dınqa. insaf. 1. . tingə. dəngə. (< damqa) izli, nişanlı dəmirsi tikə. qara pul. dəmir pul. 1. tingə. təngə. singə. qınqa. hər nəyin uzun, incə olanı. 1. tingə. təngə. singə. qınqa. incə çubuğ, mil, milə. 1. tingə. təngə. singə. qınqa. asma. möv. 1. tingə. təngə. singə. qınqa. cəvanə. nəhal. 1. dəngə. - bu işdən nə dəngə satğaşdız. (satğaşmaq: qurtarmaq. xilas olmaq).
- soxlu dəngə: siggə. (sox: damqa. möhür).

tənqəlbəmək tənğəlbəmək. dəngəlbəmək. dəngəlbəmək. tənğəlbəmək. yarğılaşmaq. yekə yekə davranmaq . -manğa tənğəlbə! : sən mənimlə boy ölçüşmə!. -balağa tənəğəlbə! : cocuqca hərəkət etmə!.

tənqələyib -arabaların ged gəlin dəngələyib, yolüsdə göydən aslağ, yerə tikilən çırağlar, ışıqlar: sırqa. çırqa. sırqavul. (sıvortqa) çiraği rahnəmayi.

tənqəli dəngəli. dəh. miyzanlı . -ortaqlı yük dəh düşməz.

tənqəni -olduğu dəngəni, təaadülü itirmək: salpanmaq.

tənqəsiz dəngəsiz. dəğişgən. sarsaq. salsaq. titrek. oynaq. lax. güvənilməz. qərarsız. istiqrarsız. mütəzəlzil. sübatsız.
-dəngəsiz, olçüsüz, dalğaq, dağınağ kimsə: əsrik, kefilyə tay davranan. sərsəm < sərpəm. sərləm. sərcəm. sərgəm. sərgək. sərpik. salsağ. sarsağ. sərək. sərsərəm. sərəsərpə. avara.

tənqiq təngig. tüngük. təng küçə. (təng < tünük. # tənik: açıq. bol). sokak. soxaq. sovaq. savağ. (1. < soxmaq. suxmaq. 1. < sökmək. 1. < sovmaq. savmaq). dara düdük küçə.

tənqimək dəngimək. səngimək. e'tidallaşmaq. mö'tədilləşmək.

tənqin dəngin. 1. səngin. dərgin. tərgin. yumuşaq. mö'tədil. musaid. mürəttəb. (# gərgin: çəngin: qarqın. qağır. ağır) 1. ılıman. ılıq. mö'tədil. -ılıman, ılıq, dəngin, mö'tədil bölgə: ılıman quşaq. (quşaq: bölgə. məntəqə. zon). 1. səngin. silik. həlim. mö'tədil.
-yumşaq sərin, səngin, dəngin hava: sayrın. (mö'tədil) .

tənqinmək tənginmək. salqatınmaq. sıyrınmaq. səqqətinmək. bıqqınmaq. yorulmaq.

tənqitmək dəngitmək (> tənidən (fars)}. sərimək. sarımaq. sırımaq. burmaq. bükmək. toğlamaq. tovlamaq. {# səritmək: salmaq. açmaq).

təntə -doğru dosluq oxşarı var sağlığa, gözə gəlməz biri əldə, biri təndə varikən.

təntən -yollar uzsa ayrılar, yalnız könül yarılar, qıssa götür yoluvi, canın təndən ayrılar. (uzsa : uzansa).

təntənə dəndənə. sınğır. diş.

təntir təndir. küysü. (< küy: qor. od).

təntirə -üstün açılmış yoğuru sərib, təndirə çırpma, yapma döşəkcəsi: səpic. (1. < sərmək. sərpmək) çörək döşəkcəsi.

təntirə -təndirə çörək yoğurun (xəmirin) uzatıb sərmə aracı: kürək. küyrək. gürək.

təntirtə ferdə. -ilk öncə saçda (tavada) tovlatılmış (tov verilmiş, biraz pişirilmiş), sonra təndirdə (ferdə) pişirilən əkmək: saçaltı.

təpcəmək saplamaq. tikmək. əkləmək.

təpə 1. . səğir. səkir. səyir. sənğir. çəkir. (üzü aşağı, yüksək olan yer). 1. . sığınğır. sığqır. sınğır. səngər. yığın. kümə. koma.
- şiş təpə: setiğ. qullə. (şiş: mil. milə).
-səngər, təpə, yığın, kümə, koma oluşdurmaq: sığınğırlamaq. sığqırlamaq. sınğılamaq.

təpəqən təpəgən. təprəşən. siləgən. silpən. sələgən. səlpən. salığan. salpan. sallanan. səkingən. səkgən. titirən. çalxanan. oynayan. (cünban). - siləgən çənə. - səkgən. saqqal. sələv. sələğ. salağ.

təpəlmək dövülmək. devilmək. sabalmaq. sapalmaq. çapalmaq.

təpəsi -dağ təpəsi: səğir. səkir. səyir. sənğir. çəkir. (üzü aşağı, yüksək olan yer).
-dağın, ən yüksək, sivri ucu, təpəsi: sirgil. sırqıl.

təpət tüpət. sapat. savat. saçat. bənd. bağat. qayat. qaysat. (< qaytarmaq) bükət. büğət. büvət. tutat. danat. (< danmaq) duvat. sədd .

təpətə -çadırın tikələrin təpədə yığıb bağlayan düğün: salqan. salkit. səlkit. çalgit. çəlgit. baş düğün.
-təpədə saxlanılan pərçəm: saçağa. keçəğə. saçqıl > kakil.

təpətən -dərədən təpədən aşıb, yol üstü götürən ağır coşqun, sel: sıyıldırım. sıyıldırım. sıldırım. kəsmən. seldırım.

təpinmək sıyrılmaq. sıvrılmaq. savrılmaq. itmək. itinmək. yoxalmaq. savılmaq. qeyb olmaq.

təpir səkiş. çarə.

təpirli saçınaqlı> seçənəkli. altenanivli. çarəli.

təpirsizliq təpirsizlik. saçınaqsızlıq > seçənəkeizlik. altenanivsizlik. çarəsizlik.

təpiş 1. . saldırqanlıq. hicum. qotay. qotaş. təcavüz. 1. . ( 1. tapış. 1. təpiş) > (tabeş (fars) saçış.

təpqi təpgi. 1. reaksiyon. (səs) yansı. yankı. yanılma. yayılma. yansıma səkməcingilti. çınlama. eko. tınlama. tənin. rezonans. 1. tə'sir. iz. -oluşan nərsədən keçən gələn seyrək, azacıq təpgi, iz, tə'sir: sərpinti. (zərrə).
-tərs təpgi: salqı.

təpqitmək təpgitmək. quyruğuna basmaq. qızdırmaq. həssas nuxdəsinə ilişmək.

təpmək -geri gəlmək, təpmək: utqunmaq. səğirmək. səğrimək. gəğirmək. geğirmək. - odlu yaraqların atışda geri təpməsinə geri 'səğirmə' deyilir.

təprəm 1. salğaş. titrəş. - iti salğaş keçirmiş. 1. sarsık. salsık. çalsıq. sarsımba. sarsın. silkiniş. silikiş. zəlzələ. (lərzə. lərziş. təkan) . 1. silkinti. titrəmə.

təprənən -sallanan, sərilib bükülən, oynağan, təprənən nərsə: salvac. salvaz. sallab.

təprənmək (sağa sola, alta üsdə) titrənmək. çalxanmaq. oynanmaq. silkənmək. silpənmək. səlpənmək. səlgənmək. salpınmaq. salqınmaq.

təprəşən 1. . təpəgən. siləgən. silpən. sələgən. səlpən. salığan. salpan. sallanan. səkingən. səkgən. titirən. çalxanan. oynayan. (cünban). - siləgən çənə. - səkgən. saqqal. sələv. sələğ. salağ. 1. qıdıran. . -çox qıdıran, bir büdürər.
-ağır təprəşən: salız. salızar. tələsməyən. əcələ edməyən. ehmalkar.

təprəşmək salışmaq. titrəşmək. çilkəşmək. - əl salışmaq: 1. əl eləmək. 1. əl atmaq. barmaq eləmək.

təprəşməz sarsıman. sarsımaz.

təprətmək 1. sapıtmaq. salpıtmaq. salğıtmaq. - quyruğun sapıtğan at. 1. salmaq. (uzaqdan əl) eləmək. yeləmək. silkəmək. bulğatmaq. burğatmaq. işarə edmək. - əl salmaq: əl sallamaq: əl eləmək.
-nərsəni im olaraq göstərmək, təprətmək: saldamaq. satlamaq. imləmək. işarə edmək. - barmağıyla saldadı.
-ağır nərsəni yerindən təprətmək, oynatmaq: küsümək. kösgümək. çökgütmək. küsgütmək. kösgütmək. köşgütmək.

təpsi salbı. sini. kiçi məcmeyi.

təptəzəsi -hər nəyin yep yenisi, təptəzəsi, tap tazası: saçısıcağı. tavtavırma. tavqavırma.

tər -tər taza: solmaz. şadab.
-cansızlıqdan, gücsüzlükdən axan tər: sızma - sızıq sürmək: şır şır tər axmaq.
- tər saçmaq: tər tökmək.

təraşlamaq (təraşlamaq (fars)} < sıyaşlamaq > tıraşlamaq. taraşlamaq. sıyırmaq. sıyqırmaq. sidirmək. siyirmək. silmək. nərsəni qaşıyıb qazıb, silib sürtüb, sığallamaqla yarıtlamaq, safaltmaq.
- sıyqırıb salmaq: öcətlə (nifrətlə) silib, itələyib atmaq.

tərazı dartıc. ölçək aracları. dartı. dartı, tərazı daşı. sanca (< sanımaq: hesablamaq).
-dartı, tərazı daşı: dartıc. ölçək aracları. dartı. tərazı. sanca (< sanımaq: hesablamaq).

tərbənt dərbənd. dərbət. sıxılcağ. boğaz. utuc. yutuc.