xoşagəlməz olması ilə fərqləndirirlər. Müasir insanlarda digər duyğu
üzvləri ilə müqayisədə iy duyğuları az əhəmiyyət kəsb edir.
Lakin
görmə və eşitmə duyğularından məhrum olan insanlarda iy
duyğularının həssaslığı artır və vacib duyğuya çevrilir.
Kor adamlar
insanları, əşyaları iyinə görə fərqləndirir və tanıyır.
•Dəri duyğuları. Dərinin səthində müxtəlif növ sinir ucları olur.
Onların bəziləri yalnız toxunmanı, digərləri yalnız isti və soyuğu
duymağa imkan verir. Dərinin müxtəlif sahələrində bu duyğular fərqli
şəkildə qıcıq yaradır. Dəri duyğularının özünəməxsus növlərindən biri
də ehtizaz duyğusudur. Rəqslərin (titrəyişlərin) dəri vasitəsilə əks
etdirilməsi ehtizaz duyğusu adlanır. Məsələn, küçədən maşın
keçəndə
pəncərənin şüşəsi laxlayırsa, əlimizlə şüşənin titrədiyini duyarıq.
Normal inkişaf etmiş insanlarda ehtizaz duyğusu çox zəif formada
özünü göstərir.
Lakin lal-kar, kor insanlarda duyğunun bu növü
yüksək səviyyədə inkişaf edir.
•Üzvü duyğular (daxili duyğular). Üzvü duyğulara aclıq,
susuzluq,
toxluq, ürəkbulanma və s. Aiddir. Üzvü duyğuların reseptorları daxili
üzvlərin səthində yerləşən sinir uclarından ibarətdir. Daxili üzvlər
normal vəziyyətdə olduqda ayrı-ayrı duyğular vahid duyğuya
çevrilərək insanın ümumi sağlamlıq vəziyyətini əks etdirir.
•Ağrı duyğuları. Ağrı duyğularının müxtəlif və özünəməxsus təbiəti
var.
Birincisi, o, dərinin səthində, əzələlərdə və daxili üzvlərdə
yerləşən xüsusi reseptorlara malikdir. Dəridə,
əzələdə baş verən
mexaniki zədələr və daxili üzvlərin xəstəliyi nəticəsində ağrı
duyğuları baş verir. İkincisi, yüksək qıcıqlandırıcı müvafiq
analizatorda ağrı duyğusu yaradır. Hədsiz güclü işıq, səsküy, soyuq,
isti, kəskin iy ağrı duyğusuna səbəb olur. Ağrı duyğusu xoşagəlməz
olsa da insanı təhlükədən qoruyur, sağlamlığında baş verən
pozuntulardan xəbərdar edir. Əgər ağrı duyğusu olmasaydı insan
sağlamlıq vəziyyətindən xəbər tuta bilməz,
nəticədə təhlükə ilə
üzləşərdi.