______________Milli Kitabxana_____________
17
xüsusiyyəti isə tabu (qadağalar) mədəniyyətini təmsil etməsidir.
30 min il ərzində arxaik mədəniyyət aradan çıxmamış, bu
gün də yaşayır. «Əcdadlar kultu» formasında tarixi dünya anlamı
prinsipini insanlar çox qədim dövrlərdə dərk etmişlər. Onlar
yaxınlarının birdəfəlik bu həyatı tərk etməsinə inana bilmirdilər.
Belə hesab edirdilər ki, ölülər onlarla yanaşı yaşayır,
davranışlarını, adətlərə sədaqətlərini müşahidə edirlər. Deməli
indi ilə keçmiş arasında bir növ asılılıq, qırılmaz əlaqə
mövcuddur. Mədəniyyət elementləri bu cür yaranmışdır.
Müasir dövrdə biz onları «tarixi yaddaş», «məsuliyyət»,
«vətənpərvərlik», «vicdan», «ləyaqət», «borc» və s. Adlandırırıq.
Arxaik mədəniyyətin qalıqları saysız-hesabsız xırda şeylərlə
məsələn, kosmik gəmidəki həmail (gözmuncuğu), qaranlıqdan
qorxma, tatuirovka (bədənə şəkillər döydürülməsi) və s.
göstərmək olar. Bunlar yuxarıda qeyd etdiyimiz kimi, saysız-
hesabsızdır. Burada müəyyən qanunauyğunluğun olduğunu nəzərə
almaq lazımdır. Həyati situasiyalar (doğum, ölüm, dəfn, nikah,
xəstəlik və s.) əhəmiyyətli olduğu qədər də ibtidai mədəniyyət irsi,
onun mərasim, simvol, psixoloji qaydaları və stereotipləri də
mühüm yer tutur.
Bəzi tədqiqatçılara görə müasir cəmiyyətin mədəniyyətində
sivilizasiya təbəqəsi olduqca zəifdir və çətin situasiyalarda
(zorakılıq, aclıq, qorxu, sosial böhran və kütləvi psixoz) onlar tez
təzahür edir.
Bu zaman ibtidai şüurun güclü fantomları təzədən
dirçəldilir, müvafiq mədəni forma alır, müharibə təbilləri gurlayır,
insanlar təsəvvürlərində yaratdıqları düşmən cəsədləri üzərində
rəqs edir, onların məhv edilməsinə ürəkdən sevinirlər.
Sosial hipnoz (ibtidai cəmiyyətdə bu kollektiv rəqs və
nəğmə oxunması ilə təmin edilirdi) işi o yerə gətirir ki, insanlar
yalnız onlara təlqin edilən şeyləri görürlər, yerdə qalanlarmı isə
rədd edirlər. Bəşər mədəniyyətinin başlanğıc mərhələsinin
qanunauyğunluqlarının anlaşılmasında əsas problem onun öz
xarakteri ilə bağlıdır. Həqiqi arxaiklik bizdən minilliklərlə bir
məsafədə durur. Neolit dövrünün homo sapiyensinin şüuru,
birbaşa öyrənilməkdən çox fərziyyə predmeti kimi daha faydalı
|