soyqırım və deportasiya siyasəti yeritdilər ki, bizə məxsus olmuş tarixi İrəvan
torpağında, yəni indiki Ermənistanda bir nəfər də olsun azərbaycanlı
qalmamışdır.
Şimali Azərbaycan kəndlilərinin torpaqla təminatı qayğısına qalmayan
və torpaqsız kəndlilərin öz doğma yurdunda onlara torpaq payı ayniması
xahişini on illərlə qulaq ardına vuran rus hökumət orqanlan köçürüb gətirdiyi
xristian əhalini çox yüksək səviyyədə himayə edirdi. Erməni əhalisi köçüb
gələndən sonra 6 il ərzində bütün vergi və mükəlləfiyyətdən azad edilmiş və
hətta Qacar hökumətindən alınan təzminatın bir hissəsi əlavə vəsait kimi onlar
üçün ayrılmışdı.
1830-cu il 20 oktyabr ali çar fərmanı ilə Rusiyanın mərkəzi
quberniyalarından 4 il ərzində bidətçi sayılan təriqətlərə mənsub olduqlanna
görə, rəsmi pravoslavlıq üçün təhlükəli sayılan 504 rus ailəsi (2522 nəfər)
köçürülərək Azərbaycamn Şirvan və Qarabağ bölgələrində yerləşdirilmişdir.
Təkcə Qarabağa köçürülən 39 təriqətçi ailəsinə yerləşmək üçün 160 desyatin,
taxıl əkini və biçənək üçün 1000 desyatin torpaq sahəsi ayrılmışdı. Köçkün rus
əhalisi bizim əhalinin hesabına ərzaq məhsullan ilə də təmin olunurdu. Çox
zaman bidətçi rusların hökumət tərəfindən bəylərə məxsus yaylaq və
qışlaqlarda bəylərin razılığı alınmadan yerləşdirilməsi maldarlıq təsərrüfatına
böyük ziyan vurmuşdu.
Şimali Azərbaycanda rus müstəmləkə əsarətinə qarşı üsyanlar
Dostları ilə paylaş: