MəRSİYƏLƏR ƏBDÜLHÜseyn axundzadə

Əbulfəzlin zəban halı (rövzə) 
Dedim bu təllin üstünü yol olsa bəlkə mən aşam, 
Su məşkidən gedə-gedə uşaqlara yaxınlaşam, 
Qalan suyu verəm ölüm, deyim bu xidmətə 
xoşam, 
İçə sudan balalrın deyə əmi-əmi,Hüseyn! 
Xiyama gətligahdan qanilə arx açam gərək, 
Vəfa ağacların onun kənarına saçam gərək, 
Qiyamətin günündə də Səkinədən qaçam gərək, 
Xəcalətəm, olammaram onuyla rubəru, Hüseyn! 
Gərək xəyali-xeyməni bu saətimdə boşlayam, 
Səkinədən uzaq gəzəm, kənari-nəhri xoşlayam, 
Sənə başilə bir ələm, ona sərin su borcluyam, 
Görəndə borclu-borclusun ölmədi arzu, Hüseyn! 
Yadında var o Kufədə bizə bəla gələn gecə, 
Başında yara Mürtəza ürəkləri bölən gecə, 
Məni qulam edib sənə babam Əli ölən gecə, 
Baxıb qulama ağlama, belə füsərdədir, Hüseyn! 
Hüseynin zəban halı (nöhə) 
Səslədin sən məni dada, qardaş, 
Aç gözün gəldim imdadə qardaş. 
Ya Əbülfəzl, ya Əbülfəzl² 
Taqətim yox bilirsən fərağa, 
Qüssədən can yetibdir dodağa, 
Düşmənim əl çalır dur ayağa, 
Bir kəsim yox bu səhradə, qardaş. 

---

231 
Bir nəzər eylə bu bipənaha, 
Gündüzüm döndü şami-siyaha, 
Dur ayağa gedək xeyməgaha, 
Sal susuz qızları yada,qardaş. 
Fikri-dünyanı sən başdan atdın, 
Sə`y edib aqibət kamına çatdın, 
Su kənarında ləbteşnə yatdın, 
Can nisar etdin azadə, qardaş. 
Hifz edib məşki keçdin özündən, 
Çıxmadın ta ölüncə sözündən, 
Sancılıb üçpər ox sağ gözündən, 
Gəlmişəm gör nə fəryada, qardaş. 
Ey mənim qəm günüm, yoldaşım vay, 
Düşdü sənsiz bəlaya başım vay, 
Səslərəm vay cavan qardaşım vay, 
Qalmışam tək bu dünyada qardaş. 
Sən at üstdən üz üstə düşəndə, 
Gördü Zəhra qolun yox bədəndə, 
Səslədi ağlaram bu mühəndə, 
Dadına gəldi Zəhra da, qardaş. 
Ya Əbülfəzl, ya Əbüfləzl²!