DAŞ YUXULAR 27
yerindә mәnzil alardı ki, elә yerdә yaşamaq heç nazirlәrә
qismәt olmur.
İndi belә yerdә dil insanın başına bәladır demә,
görüm necә demirsәn.
Oturacağın bir qırağında yumurulanıb yumağa dönәn
Nuvariş Qarabağlını yuxu aparmışdı, bәlkә dә o, hәyatının
әn dәhşәtli yuxusunu görürdü.
Bozumtul, qәribә yer görürdü. Sümüklәrini rütubәt
gәmirirdi. Yer üzündә nә torpaq, nә ağac vardı, heç kim,
heç nә yox idi, qara qan gölmәçәsindәn savayı heç zad
görünmürdü yer üzündә. Yumurtadan çıxan, çanağı
bәrkimәmiş tısbağa balasına bәnzәr Qreta Sәrkisovna elә
bil suya sarı dartınırdı, әvәzindә qara qan dolu gölmәçәyә
qәrq olurdu. Onun soyulub cıbrığı çıxarılmış ölü, eyni
zamanda, dipdiri bәdәni elә ikrah doğuran vә qorxulu idi
ki, dünya binnәt olandan hәlә heç bir bәni-adәm gözü
belә iyrәnc mәxluq görmәmişdi.
Yuxusundakı bu yer Nuvarişin indi yaşadığı binanın
asfalt döşәnmiş hәyәti deyildi, bu yer Xırdalandakı hәyәtin
torpağına oxşayırdı. Vә körpә, qığırdaq çanağı, hәlә
üstәlik daha bir qat dәrisi soyulan, su yerinә qan
gölmәçәsinә sarı dartınan Qreta Sәrkisovna sanki ayrı bir
yerә yox, ölümә sürünürdü. Ölüm isә asanlıqla әlә keçmir,
sanki kimsә onu oğurlayıb, qәsdәn haradasa gizlәyib. Vә
ona qovuşmaq mümkün deyil, heç bir vәchlә mümkün
deyil. Hәrdәn o, qana bulaşmış başını qaldırır, donquldanır
"Sağ ol, oğlum, çox sağ ol" - deyir vә tәzәdәn dözülmәz
ağrı vә әzabla ölümә doğru sürünür... Birdәn Nuvariş
anladı ki, Qreta Sәrkinovna ona tәrәf sürünür. Sanki bu
dünyanın әn әbәdi nemәtinә - ölümә qovuşmaq ixtiyarı