www.vivo-book.com
66
öldürsəm, özümü də öldürmək lazım gələcək; amma bu
dözülməz ağrını sizsiz duymaq üçün sizi mümkün qədər
uzun müddət öldürməyəcəyəm. İnanılmaz bir şeyi
bilirsinizmi? Mən sizi gündən-günə daha artıq sevirəm, bu
isə demək olar, mümkün deyil. Bundan sonra da fatalist
olmayımmı? Yadınızdadı, Şlangenberqdə olduğumuzun
üçüncü günü sizin gülüşünüzə səbəb olan bir söz pıçıldadım:
bir kəlmə deyin, bu uçuruma atılım. Əgər o kəlməni
desəydiniz mən onda atılardım. Bəyəm, inanmırsınız ki,
atılardım?
– Bu nə axmaq boşboğazlıqdı? – o qışqırdı.
– Söhbətimin ağıllı, yaxud əhəmiyyətsiz olub-olmaması
mənim vecimə də deyil, – qışqırdım. – Bilirəm ki, sizin
yanınızda danışmalıyam, danışmalıyam, danışmalıyam –
ona görə də danışıram. Sizin yanınızda bütün qürurumu
itirirəm, heç nə eynimə deyil.
– Sizi Şlangenberqdə uçuruma atılmağa məcbur eləmək
nəyimə lazımdı? – O, quru tərzdə və nəsə xüsusi incikliklə
dedi. – Bu məndən ötrü tamamilə faydasızdı.
www.vivo-book.com
67
– Çox gözəl! – qışqırdım. – Siz məni əzmək üçün bu
gözəl “faydasızdı” sözünü qəsdən dediniz. Mən sizin hər
üzünüzü görürəm. “Faydasızdı”, deyirsiniz. Amma zövq
həmişə faydalıdı axı, vəhşi, hüdudsuz hakimiyyətsə – lap
milçəyin üzərində də olsa – bir zövqdü. İnsan təbiətən
qəddardır, zülmkar olmağı sevir. Siz belə olmağı dəhşətli
dərəcədə sevirsiniz.
Yadımdadı, o məni nəsə xüsusi diqqətlə nəzərdən
keçirirdi. Ola bilsin ki, onda sifətim bütün qeyri-ciddi və
axmaq duyğularımı ifadə eləyirdi. İndi xatırlayıram ki,
söhbət doğrudan da, demək olar, sözbəsöz mənim burada
təsvir elədiyim kimi gedirdi. Gözlərim qan çəkmişdi.
Dodaqlarımın kənarında köpük yığılmışdı. Şlangenberq
məsələsindəsə, hətta indi də şərəfimə and içirəm: əgər o
zaman mənə aşağı atılmağı əmr eləsəydi – atılardım.
– Yox, niyə ki, mən sizə inanıram, – o dilləndi, amma
bu sözləri yalnız özünün hərdənbir söyləməyi bacardığı elə
nifrət və kinayəylə, elə yekəxanalıqla dedi ki, Allah haqqı,
həmin dəqiqələrdə mən onu öldürə bilərdim. O risk eləyirdi.
Bu barədə də yalan danışmadım, ona dedim.
|